ديروز

برای روز اول چندان اميدوار کننده نبود. نه محيط رضايت‏بخش بود و نه همکاران. درهرحال برای قضاوت هنوز زوده، يک ماهی می‏رم بعد از خودم تصميم‏گيری در می‏کنم.

به‏جز سوپور سرکوچه‏مون هرکی فکرش رو بکنی ازم پرسيده که چرا کنکور رو خراب کردی، امروز دکتر «م» از اساتيد سابق‏م و رئيس جايي که کار می‏کنم، و از قرار منو به اسم و فاميل می‏شناسه می‏گه «ما به شما خيلی اميدوار بوديم چرا قبول نشدی؟» اين‏بار ديگه گريه‏ام گرفته بود. چی جواب بدم وقتی خودم هم نمی‏دونم چرا!؟