انجير. انگور. خربزه.

انجير دوست دارم. ميوه‌ي شيرين و نرم اين روزها. نه کوچيک ونه بزرگ و کلا يک لقمه‌ي شيرين و نرم. انجيري که از رسيدگي به قهوه‌اي بزنه و دونه نداشته باشه. اونقدر شيرين که بعدش طعم هيچ چيز شيرين ديگه‌اي رو نفهمي. ميوه‌ي خوشمزه‌ي ديگه‌ي اينروزها انگوره. انگوري که دونه نداشته باشه، پوستش‌ لطيف باشه، سبز باشه و به اندازه‌ي متوسط . مزيت انگور نسبت به انجيز اينه که آب‌داره و نقطه ضعف‌اش اينه که به نرمي و شيرني انجير نيست زياد هم پيش مي‌ياد که پوست کلف و يا دونه‌هاي درشت‌اش اذيت کنه. خربزه‌هم ميوه‌ي خوب اين فصله. شيرين و آ‌ب‌دار. خربزه به خاطر پس لرزه‌هاي بعدي‌اش حائز ربطه‌ي سوم مي‌شه ضمن اينکه قندعسل‌هاش آخراي شهريور مي‌ياد و هنوز زوده که درموردش قضاوت کرد.
همه‌شو خوردم و گرنه حتما به تون تعارف مي‌کردم.
خواستم ميوه‌ها رو به توضيح‌اش در وي‌کي‌پديا لينک بدم اما ديدم عکس ميوه‌هاي ويکي‌پديا خيلي آبکي و گنده هستن و به اون چيزي که من توصيف‌شون کردم شباهتي ندارن. ببينيد: انجير. انگور. خربزه.