رنج دموکراسي

معين قالمون گذاشت. با دو سه تا از رفقا، عليرضا و مرتضي و ايمان رفته‏بوديم به ميتينگ دکتر معين تا از نزديک حضرتشو لمس کنيم و شايد بالاخره بتونيم تصميم نهايي رو بگيريم. اما معين نيومد که نيومد. قرار بود هفت و نيم بياد، ما تا ده باسن به زمين گذاشتيم و نشستيم، اما فقط خبرهاي ضد و نقيضي مي‏رسيد که الآن نيشابوره، يا فلان جاست و تا يک ساعت ديگه مي‏رسه. جمعيت خيلي زيادي اومده بود. سالن قبل از رسيدن ما پر شده بود، محوطه‏ي دانشکده‏ي پزشکي هم مملو از جمعيت بود. تمام محوطه تا دم در آدم نشسته بود، اونهم ساعت ده شب دوساعت و نيم بعد از وقت مقرر! طي اين دو ساعت و نيم مقادير متنابهي سوت و کف و عربده و شعار و اينا از خودمون به‏در کرديم، همچنين مقدار زيادي خنديدم اون‏هم با حضور ايمان که هفته‏ي پيش جايزه‏ي بامزه‏ترين برق 79 رو گرفته‏بود.
درکل حرف جديد توي اين جلسه نشنيدم که بخواد تاثير تکان دهنده‏اي براي راي دادن يا ندادن‏ام داشته باشه. در زمينه‏ي دلائل راي دادن به معين و يا تحريم به درجه‏ي اشباع رسيدم، اشباع 50-50. هرکدوم دلايلشون تاحدي درسته و هردو گروه حرف حساب مي‏زنن. درهرحال من براي اينکه خودمو و يک مليون نفري رو که منتظرن تصميم منو بدونن تا تکليفشون روشن بشه، از ترديد نجات بدم اعلام مي‏کنم که فردا به هرسختي و جان کندني هست به معين راي خواهم داد. واي که چه جوني کندم تا به اين نتيجه رسيدم! به اين ميگن رنج دموکراسي!

» پي‏نوشت 1
[+] گزارش همراه با عکس عليرضا از ميتينگ ديروز
[+] گزارش بدون عکس مرتضي از ميتينگ ديروز
[+] گزارش كامل جلسه سخنراني دكتر معين در مشهد (از سايت حاميان معين درخراسان)
[+] گزارش اسکيزو

» پي‏نوشت 2 : مامانم که با بقال سرکوچه‏مون رفيقه، امروز ازش پرسيده بود به کي راي مي‏دي. گفته بود، حاج‏آقامون گفته به همون که شهرداره راي بده. مامانم پرسيده بود اسمش چيه؟ گفته بود: نمي‏دونم حاج‏آقامون گفته به همون که شهرداره راي بده.
هرکي تونست اين بقال سرکوچه‏ي مارو راضي کنه که به معين راي بده من به‏ش چهل مگ فضا با دومين رايگان جايزه مي‏دم!