از ساختمون کالج که اومدم بيرون هواي خنک بعد از ظهر بارون خورده زد توي صورتم. هوايي که تازه داشت اولين قطرات بارون ِ تابستونيشو تجربه مي کرد. سوار ماشين مي شم و پل سيمون شروع مي کنه به خوندن:

I am a rock,
I am an island.
I’ve built walls,
A fortress deep and mighty,
That none may penetrate.
I have no need of friendship; friendship causes pain.
It’s laughter and it’s loving I disdain.
I am a rock,
I am an island.

نم نم بارون شيشه ي ماشين رو لک کرده، به خونه فکر مي کنم که تمام اسباب و وسايل توي حياط ولوست. صبح ساعت 7 با اين جمله مادرم از خواب بيدار شدم "بيا کمک، ما نصف اساس رو برديم بيرون بقيه اش بدون تو نمي شه" و بيرون بردن اون نصفه ي ديگه تبديل شد به تا ظهر عمله گي.

I have my books
And my poetry to protect me;
I am shielded in my armor,
Hiding in my room, safe within my womb.
I touch no one and no one touches me.
I am a rock,
I am an island.

بارون شدت گرفته، سرعت کم برف باک کن ها حريف قطرات آبدار بارون نمي شه، درجه ي برف پاک کن رو يک level مي برم بالاتر. صداي موسيقي رو بيشتر می کنم و به هيچ چيز فکر نمي کنم. نه به ايميلهايي که پاسخ داده نمي شه، نه به روزهايي که در عمله گي و يک خونه ي به هم ريخته مي گذره و نه به اينکه چهارشنبه با استاد پروژه ام براي پروژه ي لعنتي ام قرار مشاوره دارم.

And a rock feels no pain;
And an island never cries.

آره، بايد صخره بود و درد نکشيد بايد جزيره بود و نگريست، همه ي ما آدمها جزاير تک افتاده اي هستيم که گاهي آبهاي اقيانوس ترحم و غرورما رو به هم متصل مي کنه اما همچنان صخره هايي مغرور و تنهاييم.

for download: I Am a Rock.mp3 (Simon & Garfunkel)