تحليل دلتنگی

دسترسي کم به اينترنت باعث شده يواش يواش ميل و رغبتم به دنياي مجازي کم بشه. درواقع يک‌جور مرگ تدريجي که البته غم‌انگيزهم هست. اميدوارم مسئولين گرامي خوابگاه هرچه زودتر به وعده وعيدهاشون عمل کنن تا اينترنت خوابگاه برقرار بشه و بتونم حداقل شبي يکي دو ساعتي پاي نت بگذرونم.

پروسه‌ي دلتنگ شدن براي فضاي قبلي به نحوي برمي‌گرده به عادات. اينکه عادت کردي هر روز يه تعداد آدم مشخص (پدر، مادر، خواهر و ...) رو ببيني اما الآن نمي‌بينيشون يه تلنگر به‌ات مي‌زنه که «يه چيزي کمه» و همين تلنبار شدن يک‌چيزي کمه‌ها باعث مي‌شه آدم احساس دلتنگي کنه. البته همانطور که به همه‌چي مي‌شه عادت کرد به اين ترک ِ عادات هم مي‌شه عادت کرد! فعلا که من نه هنوز دلتنگ شدم و نه عادت کردم!