FAT.ir

باز من تنبلي کردم و کلي مطلب رو فطير کردم. از پاسخ دادن به نقدهاي چهارشنبه سوري و کامنت‌هاي خوبي که دوستان گذاشتن بگير تا حرف‌هايي که اين مدت به ذهنم مي‌رسيده اما نمي‌نوشتم تا فطير بشه. کلا مدتيه خيلي به‌هم ريختم. البته نه به معناي منفي از هم‌پاشيدگي بلکه روم به ديوار، به معني گشاد شدن ماتحت. بيشتر وقتم به اين ور، اون‌ور بردن خواهره و بازي کردن با شايان مي‌گذره، وقت‌هاي مابين‌هم.. اممم.. مي‌گذره ديگه! خواهره جمعه، دوروز ديگه مي‌ره و زندگي من هم به روال سابق برمي‌گرده. دقيقا مشخص نيست دوباره کي ببينمش؛ اما بنابر نظر آگاهان بايد تا يک سال ديگه براي هميشه برگرده.
مي‌گفتم از مطالب فطير شده. يک موردش رو که گفتم. مورد بعدي:
فصل فصل اعزامه. دوم ارديبهشت موعد اعزام به خدمته. دو تا از رفقاي من هم عازمند. ديروز بعد از ظهر وقتي فلکه‌ي برق بودم و از پياده‌روي شمالي به غربي مي‌رفتم به اين فکر مي‌کردم که من چقدر خوش‌به‌حال‌امه که خدمت نمي‌رم. قبول دارم؛ يکي دوسالي رو که از بعضي از رفقا جلو افتادم نتونستم با قبولي ارشدحفظ‌ش کنم اما حداقل به بطالت صرف نگذروندم. برای اولین بار خوشحالم که عینک قطوری دارم!
موارد بعدي هم ديگه اونقدر فطير شده و مونده که کپک زده، برم بدم به نمکي!