چهارشنبه‌ي دالبي

بالاخره امروز پا داد و دوستی تصادفا پيدا شد تا برم به تماشاي «چهارشنبه‌سوري». از کِي بود مي‌خواستم برم اما نبودن همراه و تنبلي باعث مي‌شد عقب بندازم تا اينکه بالاخره امروز شد و خوب هم شد! هم فيلم خوب بود هم هوا و هم همراه و هم سينمايي با صداي دالبي!

اما فيلم، از برگزيده‌ي تماشاگران بودن در جشنواره‌ي فجر امسال اينکه فيلم خوبي بود برهمه‌گان واضح و مبرهن است درنتيجه بهتره براي اينکه وارد وادي پرحرفي و تعريف و تمجيدهاي تکراري نشيم فقط از نکات ضعف حرف بزنيم.

بازي ترانه علي‌دوستي نچسب بود. نقشي که بازي مي‌شد نقش يک کارگر روزمزد نبود. يک کاگر سرخونه، تيز و فرزه، سريع کار مي‌کنه و قدرت و تا حدي خشونت از ويژگي‌هاي اصلي‌شه، چيزي که ما در اين نقش نمي‌ديديم. دختري با لبخندي زيبا و کمي تا قسمتي گيج و بره که ناگهان دروغ‌هاي خيلي خوب و مفيدي مي‌گه!

چرا بايد يک فيلم سعي کنه با تمام قوا به بيننده بگه که من اسمم چهارشنبه سوري‌ه چون رويدادها در چهارشنبه‌سوري اتفاق مي‌افته؟ اينو علاوه بر اينکه فیلم با انواع اشارات مي‌گه اما بازهم زياد ازخودش مطمئن نيست و يک سکانس کامل رو به تصاوير مراسم چهارشنبه سوري در اقسا اقصی نقاط شهر اختصاص مي‌ده، مثل اينکه درجابجايي کوچيک شخصيت‌ها در شهر، از کنار تمام آتش‌هاي برافروخته‌ي شهر مي‌‌گذرند.

فيلم چندبار تموم مي‌شه و اين مساله آدم رو اذيت مي‌کنه. آشتي کردن و تموم شد، نه هنوز تموم نشده٬ آها مردک رفته و زنک تنها و بي سرپناهه، تموم شد. نخير تموم نشده، هنوز ادامه داره... و دو سه بار ديگه تا اينکه بالاخره تموم مي‌شه.

چند مورد جزئي ديگه هم هست که بي‌خيال مي‌شويم و مي‌رويم پي‌کارمان.

سکانس برتر: سکانس دعوا در خيابان. موجز. شاهکار! دوربين در آسانسور پايين مي‌ياد. دعواي کوتاه رو نشون مي‌ده، اما از آسانسور خارج نمي‌شه، دوباره مي‌ره بالا و درتايکي‌ها گم مي‌شه تا برسه به هديه‌ي گريان در تاکسي با يک ديالوگ معرکه از راننده‌اي که خارج از قاب قرار داره.
شخصیت مورد علاقه: پانته‌آ بهرام [هنوز هیچی نشده اسم شخصیت‌ها رو فراموش‌کردم و افراد رو به اسم واقعی صدا می‌زنم، حافظه رو حال می‌کنید! اسمش توی فيلم چی‌بود؟ سیمین؟]
نتيجه گيري: فيلم خوبي بود و توصيه مي‌شود.
[وب سایت فیلم]