يک استاد دو در شده‌ي عصباني

يک ربع از شروع کلاس گذشته و خبري نيست. هنوز کسي نيومده. چند نفري رو توي سالن ديدم اما سرکلاس نيومدن. دو تا دختر اومدن مي‌گن که از اين بعد مي‌خوان بيان اين کلاس، بعد از دو جلسه تازه سروکلشه‌شون پيدا شده، کمي باهشون سروکله مي‌زنم، قوانين کلاسمو به‌شون مي‌گم. در اين فاصله بازهم خبري نمي‌شه. دقيقا بعد از يک ماهه که قراره کلاس تشکيل بشه. آخرين جلسه 18 اسفند بوده و الآن 17 فروردينه. اي دودره بازها. حسابي حرسم در اومده. طول و عرض کلاس آزمايشگاه رو گز مي‌کنم. توي سالن گشتي مي‌زنم. دونفرشون رو توي اتاق يکي از اين انجمن‌ها مي‌بينم. «لطفا با دوستانتون مشورت کنين و بعد بياين سرکلاس و گرنه براتون خيلي بد مي‌شه!» بعد از اين تذکر شديدالحن مي‌رم سر کلاس مي‌نيشنم و باز منتظر. ميان، اما همون دو نفر. بقيه رو خبر نکردن. خيلي خوب، بفرماييد. موفق شدين اين جلسه رو دو در کنيد. «اين جلسه رو همه غيبت مي‌خورن، به دوستانتون بگين جلسه‌ي بعد، آزمايش بعدي رو انجام مي‌ديم.» منو دودر مي‌‌کنين! «تصميم‌گيري درمورد اينکه کلاس به حدنصاب مي‌رسه يا نه، با منه نه با شما!»