«... به ما، به جوانان مضطرب و انديشناک اين دوره ي انتباه...
معني حيات را شرح دهيد.»
تقي رفعت - هشتاد سال پيش

خيلي عجيه که اين جمله مال هشتاد سال پيش باشه، انگار که نوشته اي از وبلاگهاي امروزي باشه. اين جمله بر مي گرده به بعد از جنگ جهاني اول و اوضاع داغون اونموقع ايران. مي گن ايران جامعه اي درحال "گذار"ه، گذار از جهان کهن به جهان جديد، گذار از سنت به تجدد. و اين گذار صد سالي هست که شروع شده واز قرار معلوم ما سوختهاي اين ماشين گذار هستيم. تعبيير نسل سوخته رو که به خاطر داريد؟ تا کي بايد نسلها بسوزند تا اين "گذار" به اتمام برسه... خدايي نيست که بدونه، پس کي مي دونه؟