نخواب!

نبايد بخوابم. بايد در مقابل خواب ِ زُهْر مقاومت کنم. اگر بخوابم شب هم بايد متقابلا دير بخوابم و اين يئني سُبْه هداقل بايد 9 بيدار بشم در هاليکه فردا سائت 7 کلاس دارم. سخته. خيلي سخته. چندماهي ساعت هشت ونه سُبْح بيدار شدن و هالا يک روز درميون ساعت هفت سُبه کلاس دارم يئني بايد هداقل 6 و نيم بيدار بشم. ويدئوهاي جيمز بلانت رو دانلود مي‌کنم. فيلم‌ها رو ورق مي‌زنم. يک زُهْر جمعه‌ي گرم لئنتي که نبايد بخوابم. متئو مي‌گه:

Matthew: I don't believe in God, but if I did, he would be a black, left-handed guitarist.

منزورش از گيتاريست سياه پوست چپ دست جيمي هندريکسه. متئو و تئو هردو توي وان لم دادن ودرمورد خدا و جنگ ويتنام و موسيقي راک سُهبت مي‌کنن. از مايکل پيت که توي اين فيلم نقش ماتئو رو بازي مي‌کنه خوشم اومد. مخسوسا اون بخشي از دي‌وي‌دي که سواي فيلمه و متئو با گروه راک‌اش آهنگ معروف Hey Joe رو مي‌خونه. آهنگي که توي سکانس وان هم آخرش خونده مي‌شه. اين آهنگ هم از اجراهاي مئروفه جيمي هندريکسه. جيمي هندريکسي که با دندوناش گيتار الکتریک مي‌زد و در 27 سالگي مرد. چتوري مرد؟ مرگي که مسل مرگ بقیه‌ی استوره‌ها پيچيده در راز و رمزه اما در واقه توي استفراغ خودش خفه شد و سُبه که دوست دخترش خواست بيدارش کنه ديد جيمي مرده. جيمي هم که مرد، ديگه چه کار مي‌شه کرد که وقتو پر کنه؟ سازدهني؟ آره. ولي نه. ايراد کار اينه که وقتي مي‌خواي سازدهني بزني؛ يئني تمرين کني که ياد بگيري تا شايد بتوني بزني نمي‌شه موسيقي گوش داد و مگه مي‌شه بدون اينکه موسيقي گوش داد کاري کرد؟ چطوره به ترن هوايي ديشب فکر کنم. به ئُنوان اولين بار تجربه‌ي جالبي بود. خوشمان آمد. هيف که کوتاه بود. اينم نشخوار شد. بگردم توي مجله‌ي هاي هفتي که دارم سراغ مطلبي که قبلا در مورد Closer توش ديده‌بودم. يکي يکي مجله‌ها رو برمي‌دارم و عناوين روي جلد رو مي‌خونم. نخير نيست. روي جلد فايده نداره بايد فهرست کامل رو بخونم. دوباره از اول. يافتم. يک نقد داره و سه چهارتا مساهبه. متالبي هم در مورد The Dreamers داره. برم اينارو بخونم.

Hey Joe.mp3