پارسال همينروزها نوشتم:
«... ديگه دغدغهي ثبت لحظات رو ندارم. حرف زياد دارم و همچنين روزهاي سختي رو ميگذرونم اما نمينويسم. نه براي خودم و نه براي ديگران، منظورم از براي ديگران کامنت گذاشتنه، ميخونم اما کامنت نميذارم، ...
... بدجوري قفل کردم. اونقدر که حتي نميتونم حرفم رو بزنم. ديروز با يکي چت ميکردم هرچي پرسيد چه مرگته نتونستم چيزي بگم و همينطور هم الان نميتونم چيزي بنويسم. ...»
پارسال حرفمو زدم و نيازي به تکرارش نيست.
No comments:
Post a Comment