Al Pacino

مگر مي‏شه مقاومت کرد؟ دي‏وي‏دي چهارتا فيلم معرکه‏ي آل پاچينو رو داشته باشي و بشيني درس بخوني؟ مسلما نمي‏شه. پس:
اول Carlito's Way رو ديدم. پاچينو يک گانگستر حرفه‏ايه که قرار بوده سي سال زنداني بکشه اما بعد از پنج سال به کمک وکيلش که نقششو «شون پن» بازي مي‏کنه، عفو مي‏گيره، مياد بيرون، تصميم مي‏گيره آدم باشه و با کمي پول دست و پا کردن، موسسه‏ي کرايه‏ي ماشين در باهاما راه بندازه، اما... اما مگر مي‏شه گانگستر حرفه‏اي باشي و بشيني درس بخوني.. ببخشيد... خلاف نکني؟ از طريق وکيلش و ساير اطرافيان دوباره دست‏هاش آلوده مي‏شه و ... کارگرداني فيلم کار ِ يک حرفه‏ايه، جري‏بروک‏هايمر، برايان‏دی‏پالما* کسي که حدود ده سال قبل از Carlito' Way با پاچينو شاهکاري به نام Scarface (صورت زخمي) ساختن. صورت زخمي فيلم سومي بود که ديدم، دومي رو جمعه ظهر ديدم و به درد همون موقع مي‏خورد، سرگرم‏کننده اما نه‏چندان تاثير گذار،The Recruit، اما صورت زخمي... تا حالا پاچينو به اين وحشتناکي نديده بودم، شايد بگين پاچينو در «پدر خوانده II» شيطان مجسمه، اما نه، اين يکي تکون دهنده‏تره... صحبت به درازا کشيد، آخرين فيلم هم Donnie Brasco بود، يک خداحافظي خوب، با پاچينو. سکانسي که پايچنو منتظره تا «فراخونده» بشه شاهکاره، مخصوصا بعدا که به‏ش فکر مي‏کني. با زنش خداحافظي مي‏کنه، موهاشو مرتب مي‏کنه، حلقه و گردنبند‏شو مي‏ذاره توي کمد، کرواتشو مرتب مي‏کنه و ميره بيرون. صفحه سياه مي‏شه و بنگ. درکنار پاچينو البته «جاني دپ» رو داريم، که هميشه بازيهاي درونيش ديدني بوده.
خلاصه که به قول کارليتو وقتي به معشوقه‏اش در باره‏ي علت کمک به وکيل فاسدش توضيح مي‏داد:
It's who I am Gail, it's what I am. Right or wrong, I can't change that.
نمي‏شه تغييرش داد، همينه که هست!

* بعضی وقتا توی ذهنم، اسمای غیرمشابه همینجوری الکی با هم قاطی می‏شن!